A ficción e a poesía son dose, medicinas. O que curan é a ruptura que a realidade provoca na imaxinación.
Feríronme e unha parte moi importante de min fora destruída, esa era a miña realidade, os feitos da miña vida; pero alén dos feitos estaba quen eu podía ser, como me podía sentir, e mentres tivese palabras, imaxes, historias, non estaba perdida.

Jeanette Winterson, Por que ser feliz cando podes ser normal

sábado, 14 de mayo de 2016

PUNTA ARNELA (Modesto Fraga)



Lento bruar
as ondas asolagan a memoria
e descenden lentas
no aturuxo da tarde

Un acerbo ronsel
de escuma
coita a brisa

E só o silencio
-temeridade nosa-
é un devalar errante
onde se perde o norte
e o naufraxio
existe
(Mar de ausencias, 2009)

No hay comentarios:

Publicar un comentario