PENÉLOPE ( José María Díaz Castro)

PENÉLOPE

 Un paso adiante i outro atrás, Galiza,

 i a tea dos teus sonos non se move.

 A espranza nos teus ollos se esperguiza.

 Aran os bois e chove.

 Un bruar de navíos moi lonxanos

 che estrolla o sono mól coma unha uva.

 Pro ti envólveste en sabas de mil anos,

 i en sonos volves a escoitar a chuva.

 Traguerán os camiños algún día

 a xente que levaron. Deus é o mesmo.

 Suco vai, suco vén, Xesús María!,

 e toda cousa ha de pagar seu desmo.

 Desorballando os prados coma sono,

 o Tempo vai de Parga a Pastoriza.

 Vaise enterrando, suco a suco, o Outono.

 Un paso adiante i outro atrás, Galiza!